William Nelson Darnborough

Dat het onmogelijk is om roulette langdurig te verslaan, is wijd en zijd bekend. Zelfs Albert Einstein boog zich ooit over de kwestie, maar had weinig tijd nodig om te concluderen dat de enige manier om ‘het huis’ te verslaan, “stelen!” zou zijn.

 

Maar hoe verklaren we dan het griezelige vermogen van William Nelson Darnborough (1869-1958) om de juiste nummers kiezen om op te wedden? Niet slechts zo nu en dan, maar consequent over een periode van zeven jaar aan de tafels van Monte Carlo! Was het geluk? Speelde hij vals? Of ontdekte hij een geheim dat slechts enkele gokkers kennen?

 

Darnborough ontdekte het roulettespel tijdens zijn studie aan de universiteit van Illinois en kocht een eigen wiel om de exacte draaiing ervan uitvoerig te bestuderen. Vervolgens reisde hij met het wiel rond Amerika en liet hij iedereen erop inzetten in illegale games. Zo perfectioneerde hij z’n kennis van het wiel én z’n werptechniek (Darnborough wilde ooit pitcher bij honkbal worden, maar was daarvoor niet goed genoeg). Daarna was het tijd voor de volgende stap: op naar Europa, waar gokken legaal was.

 

Hij woonde in Londen maar reisde regelmatig naar Monte Carlo en begon daar zijn winnende streak aan de roulettetafels. Tegen 1911 zou hij bijna een half miljoen dollar hebben gewonnen, destijds een ongekend vermogen. Hoe hij het deed? Getuigen meldden dat Darnborough pas inzette op het moment dat de dealer de bal had geworpen. Darnborough zou dus een ‘wheel watcher’ zijn; een man die op basis van de snelheid van de bal en het punt waarop deze losgelaten werd, met griezelige precisie kon inschatten waar deze zou landen.

 

Darnborough trouwde in 1911 met de adelijke Frances, nicht van de hertog van Argyll. Ze trokken zich terug naar het landgoed Weybridge in Surrey. Gokken mocht van de familie van Frances niet; onder de adel was dat destijds ‘not done’. Darnboroughs zoon Antony werd later een beroemd filmproducent en dochter Hermione een befaamd ballerina.

 

Het geheim van zijn goksucces onthulde Darnborough nooit. Er wordt beweerd dat hij een handlanger had, die hem hielp het wiel in de gaten te houden. Maar zo’n handlanger is nooit naar voren getreden. Tot op de dag van vandaag kunnen we ons alleen maar vergapen aan Darnboroughs enthousiasme en talent voor observatie en de gedurfde toepassing daarvan aan de roulettetafel.